ام فروة دختر امام صادق(ع)

اُمّ فَروة دختر امام صادق(ع)، از مادری به نام فاطمه دختر حسین بن علی بن حسین(ع) بوده است. امام صادق(ع) از فاطمه، دو فرزند دیگر به نام‌‏های اسماعیل و عبدالله نیز داشته است. از سخن ابن شهر آشوب برمی‌آید که اسم وی اسماء و کنیه‌اش ام فروه بوده‌است. هرچند وی در ادامه سخنش اسماء را درکنار ام فروه و فاطمه طبق نقلی سه دختر امام صادق(ع) دانسته است.

ام فروه با پسر عمویش حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) ازدواج کرد. فخر رازی شوهر وی را عبدالعزیز بن سفیان بن عاجم مروانی می‌داند.


شرکت در مجلس عزای امام حسین(ع)

در کتاب روضه کافی از سفیان بن مصعب عبدی (شاعر اهل بیت) نقل شده که روزی امام صادق(ع) از من درخواست کرد شعری در عزای امام حسین(ع) بخوانم. قبل از آنکه شروع کنم، امام فرمود: به‌ام فروه بگوئید بیاید و مصائبی را که بر جدش رفته است بشنود.‌ ام فروه آمد و در پشت پرده نشست. آن گاه امام فرمود: برایمان شعر بخوان.

پانویس

  1. مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۰۹.
  2. ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۸۰؛ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۶۰
  3. شبراوی، الإتحاف بحب الأشراف، ۱۴۲۳ق، ص۲۱۶
  4. فخر رازی، الشجرة المبارکة، ۱۴۱۹ق، ص۹۰
  5. کلینی، کافی، ج۱۵، ص۴۹۶.
  6. امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج‌۲، ص۴۱۴
  1. از شاعران کوفی ومورد اعتماد اهلبیت(ع) واز اصحاب امام صادق(ع) که امام به شیعیانش سفارش کرده اشعار عبدی را به فرزندانشان بیاموزند.امینی، الغدیر، ج۲، ص۲۹۵
  2. علت دعوت امام صادق(ع) از ام فروه برای نشستن در پشت پرده و شنیدن مصیبت جدش امام حسین(ع) شاید این باشد که مطلع شعر سفیان خطاب به ام فروه بوده: فَرْوُ جُودِي بِدَمْعِكِ اَلْمَسْكُوبِ

منابع

  • ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، نشر علامه، ۱۳۷۹ق.
  • امین، سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق.
  • امینی، عبدالحسین، الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، قم، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، چاپ اول،‌ ۱۴۱۶ق.
  • شبراوی، جمال الدین، الاتحاف بحب الاشراف، قم، دارالکتب، چاپ اول، ۱۴۲۳ق.
  • مفید، محمد بن محمد، الارشاد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، تصحیح: مؤسسه آل البیت، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
  • فخر رازی، محمد بن عمر، الشجرة المبارکة فی أنساب الطالبیة، قم، مکتبه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.
  • کلینی، الکافی/ الروضه، تحقیق دارالحدیث، بی تا، بی جا.